Het jaar 2000, 21 jaar geleden
Catelijne: 21 jaar geleden werd ik moeder. In de tijd dat de Maatschap bestaat, is mijn dochter volwassen geworden en heb ik carrière gemaakt. Kind en carrière, dat was voor mij niet per se makkelijk. De eerste jaren heb ik – volstrekt tegen mijn zin - parttime gewerkt. Enerzijds omdat de werkgever van mijn man niet openstond voor een vierdaagse werkweek en anderzijds omdat het in mijn overtuiging ‘not done’ was je kind vier dagen per week naar de opvang te brengen. Het ouderschap zette een rem op mijn carrière. Frustrerend vond ik het. De druk van anderen was te groot en ons werd te weinig ruimte geboden om het sámen te organiseren. Wat deed jij 21 jaar geleden, Sammy?
Sammy: 21 jaar geleden was ik vijf jaar oud, niet echt een leeftijd om je veel van te herinneren. Maar wat mij wel is bijgebleven, is dat mijn moeder voor ons zorgde terwijl mijn vader de kost verdiende. En dat is niet heel gek. Want lang beperkten de wetten de mogelijkheden voor vrouwen om actief te zijn op de arbeidsmarkt. Wist je dat pas in 1975 de ‘Wet gelijk loon’ voor mannen en vrouwen werd ingevoerd? Ondanks die aanpassing in de wet, zie je dat de zorg voor kinderen nog steeds voor het grootste deel aan de moeder wordt toebedeeld. Dit staat een evenwichtige combinatie van loopbaan en ouderschap voor vrouwen vaak in de weg. Iets wat ik jou ook hoor zeggen. Dat zou anders moeten, vind ik. Hoe zie jij die combinatie nu, Catelijne?
Nu
Catelijne: Pas toen mijn dochter naar school ging, voelde ik de ruimte om meer naar mijn hart te luisteren. Het heeft mij gebracht waar ik nu sta. Ouderschap en een uitdagende baan kunnen samen, maar het vraagt ook wat van de omgeving. Onderzoek van het SCPB wijst uit dat ruim 60% van de stellen de zorg voor kinderen wel gelijk wíl verdelen, maar in de praktijk lukt dat slechts één op de drie. Anno 2021 komt het thuis dus nog erg vaak neer op de vrouw. Ik ben overigens positief gestemd. Waar mijn moeder nog stopte met werken, ging ik minder werken. En de arbeidsparticipatie van vrouwen stijgt nog ieder jaar. Ik hoop dat hybride werken voor veel mensen het combineren van werk en gezin makkelijker gaat maken. Minder reistijd en meer autonomie dragen daaraan bij. Hoe zie jij dat?
Sammy: Je maakt daar een goed punt. Het is nu gemakkelijker om je dagen flexibel in te vullen dan voor de coronacrisis. Bij een aantal van onze collega’s zie je dit ook terug: ze beginnen in de ochtend wat later omdat ze de kinderen naar school brengen. Die tijd halen ze op een ander moment weer in. Hopelijk is dat het ‘nieuwe normaal’, want het biedt veel kansen voor een betere werk-privé balans. Niet alleen voor mensen met kinderen overigens.
Het jaar 2042, over 21 jaar
Catelijne: Ik hoop dat mijn dochter en al haar generatiegenoten hun talenten in kunnen zetten in een werkomgeving waar nog meer ruimte is voor het combineren van werk en gezin. En dat gun ik jou ook. Voor mezelf hoop ik dat ik ergens in de komende 21 jaar het stokje als managing partner over mag dragen aan een ambitieuze dame (al sluit ik een ambitieuze heer natuurlijk ook niet uit, haha!). Zelf ga ik overigens niet achter de geraniums zitten… Ik verzin zeker iets nieuws om mijn tanden in te zetten.
Sammy: Dat geloof ik meteen, Catelijne. Onlangs is in Nederland een akkoord aangenomen over meer vrouwen in de top van het bedrijfsleven, ik denk een mooie kickstart voor meer gendergelijkheid op de werkvloer. Hopelijk zorgt dit voor een sneeuwbaleffect in de samenleving en is het over 21 jaar niet meer nodig om zulke quota te stellen en kunnen werkende moeders of vaders - zonder oordeel - samen de zorgtaken naar eigen inzicht verdelen.
Wie weet komt er binnenkort bij de Maatschap een mooie communicatievraag rondom dit onderwerp langs, dan weet ik in ieder geval zeker dat wíj er samen vol voor zullen gaan.