Het jaar 2000, 21 jaar geleden
Dorine, was jij 21 jaar geleden al bezig met communicatie?
Nee, 21 jaar geleden was ik vijf jaar. Ik was nogal verlegen en wilde liever wat met dieren doen dan met mensen. Toen ik zestien jaar was, ben ik promotiewerk in winkels gaan doen. Daarvan heb ik veel geleerd en ik ben er ook flink in gegroeid. Tijdens mijn bachelorstudie Diermanagement triggerden educatie en communicatie mij wel. Daarom heb ik mijn master in de communicatie gezocht. Naast mijn studies werkte ik in de sales. Dat was leuk, maar na vier jaar was ik toe aan wat meer maatschappelijks. Ik voelde geen intrinsieke tevredenheid in mijn baan. Dat is bij de Maatschap echt het tegenovergestelde. De vacature paste precies bij me, het voelde gelijk heel veilig.
En jij Sander, wist jij al dat je in de communicatiewereld zou belanden?
Ik was 21 jaar geleden precies 21 jaar oud. Ik wilde toen graag communicatieadviseur bij de Maatschap worden, haha. Nee, ik was student geschiedenis en wilde journalist worden. Dat schuurde al wel een beetje tegen communicatie aan. Ik was altijd veel bezig met het nieuws. Als de middagkrant uitkwam, stond ik klaar bij de kiosk om hem uit het rek te grissen. Ook was geïnteresseerd in maatschappelijke vraagstukken. Wat ik las moest inhoud en betekenis hebben. Dus een hoop dingen die ik nu in mijn werk leuk vind, zaten er eigenlijk al vroeg in. Maar ik denk dat ik toen niet helemaal wist wat het werk van communicatieadviseur inhield.
Mardoeka, wist jij 21 jaar geleden al dat je communicatieadviseur wilde worden?
Nee, ik was toen elf en wilde ontdekkingsreiziger worden of astronaut. Maar de wereld bleek al ontdekt en astronaut was toch wat hoog gegrepen. Wel was ik op school een beetje een taalnerd: ik was dol op spelling en schreef verhalen en gedichten. Ook stond ik graag op de bühne. Toneel en zingen vond ik heel leuk en presenteren voor de klas. Dat deed ik toen eigenlijk makkelijker dan nu. Als kind ben je toch wat onbevangener. Op mijn dertiende wilde ik een kinderboek schrijven. Helaas crashte na een paar hoofstukken onze computer thuis. De Woeste Kleuterbende was geen lang leven beschoren.
Nu
Sander, jij wilde vroeger journalist worden maar dat liep toch wat anders. Hoe sta je er nu in?
De journalistiek is het inderdaad niet geworden, maar ik ben wel tien jaar woordvoerder geweest. Dat heb ik met heel veel plezier gedaan. Maar het was me wel duidelijk dat ik het niet mijn hele leven wilde doen. Woordvoering is vrij intens. Ik dacht: wat is nou werk waarin ik me verder kan ontwikkelen? Toen popte de vacature van de Maatschap op. De filosofie van de buitenwereld naar binnen halen, vond ik heel interessant. Werken voor de Maatschap geeft me de kans om wat dieper te onderzoeken hoe de mensen die het aangaat naar een vraagstuk kijken, gewoon door met ze in gesprek te gaan.
Dorine, dit is jouw eerste baan. Hoe bevalt je dat?
Beginnen aan je eerste echte baan in een pandemie is niet echt hoe ik het me had voorgesteld. Ik startte in augustus. Dat was gelukkig niet het diepste dal van de crisis, maar werken heeft wel een andere vorm gekregen: op kantoor met collega’s afgewisseld met alleen thuis. Soms best schakelen in de communicatie, dingen komen toch anders over via een scherm dan in het echt. Inmiddels vind ik het ook best fijn om thuis te kunnen werken. Als ik mijn laptop aan einde van de dag dicht doe, ben ik klaar en thuis.
Voor jou heeft de coronacrisis een flinke impact gehad, toch Mardoeka?
Klopt, ik zou eigenlijk in april 2020 starten bij de Maatschap, maar op dat moment ging de wereld in lockdown en kon mijn nieuwe baan niet meer doorgaan. Dat was wel schrikken. Gelukkig zijn we nu helemaal gewend aan online en hybride werken. Anderhalf jaar later werd ik alsnog een Maatschapper. Ik was hiervoor al werkzaam in het communicatievak binnen de overheid en ik wilde me op een gegeven moment breder bezighouden met maatschappelijke vraagstukken. En ook wat meer ‘met de poten in de klei’ staan. De werkwijze van de Maatschap sprak me daarom direct aan. In onze projecten praten we zelf met de mensen waar het om gaat, bij de overheid sta je daar toch verder van af.
Het jaar 2042, over 21 jaar
En hoe denk jij dat communicatie er over 21 jaar uitziet, Mardoeka?
Dan ga ik weer terug naar mijn astronautenfantasie als elfjarige. De technologie in de ruimtevaart heeft ons al veel gebracht. We kunnen naar de maan en naar Mars. Maar dataverzameling wordt moeilijker naarmate je dieper de ruimte in gaat. Momenteel onderzoeken TNO en het Europees Ruimteagentschap of dit efficiënter kan met behulp van optische communicatietechnologie: communicatie op afstand waarbij licht wordt gebruikt om informatie over te dragen. Zo kunnen we mogelijk meer en sneller data verzamelen uit het universum. Ik ben heel benieuwd hoe dat er over 21 jaar uitziet. Misschien kunnen we dan wel Facetimen met Pluto. Of sturen we hologrammen van onszelf naar ander planeten!
Dorine, hoe richt jij je werk in over 21 jaar? Werken vanuit Dordrecht of een exotisch oord?
Dordrecht is een fijne stad, maar ik mis wel levendigheid. En Nederland is koud, ik ben geen herfst- of wintertype. Ik hoop dat de flexibiliteit die we door de coronacrisis hebben ontwikkeld, zal blijven. Digitaal zijn we over 21 jaar waarschijnlijk al veel verder. Is onze sociale leven dan nog steeds fysiek of meer online? Het leuke van nu midden twintig zijn, is dat je nog veel gaat meemaken. Ik kan me niet voorstellen wat ik heb meegemaakt wanneer ik 80 ben, dat moet bizar zijn! Maar misschien krijgen we wel een tegenbeweging op een gegeven moment. Wat mag wel en waar zeggen we “Ho! Stop”? Technologie kan problemen oplossen maar ook nieuwe problemen veroorzaken.
Hoe ziet jouw werkplek eruit over 21 jaar, Sander?
Ik hoop dat ik over 21 jaar mijn werk nog steeds leuk vind en niet zit af te tellen tot ik kan stoppen. De flexibiliteit van nu zou daarbij zeker kunnen helpen. Mijn vrouw is Zweeds, dus het lijkt me wel wat om meer tijd in Zweden door te brengen. Ik zie het wel voor me om de mooie maanden van het jaar daar te werken. Als we die flexibiliteit die Dorine aanhaalt, overhouden, zou dat een positieve noot zijn in deze grimmige, vervelende pandemie.
